Шәкірт
(Мысал)
Кәдімгі жолбарыстың "ұстазы" - мысық екен. Екеуі көп еңбектеніп, түрлі айла-тәсілдерді игеру шараларын өткізіп жүре береді. Шәкірті аса талантты, қайратты болып жетіледі. Жүрісі, тұрысы, айла-амалы да ұстазынан аумай қалады.
Өзінің тұрпаты жоталанып, жан-жағындағы тіршілік иелері тітіреп қорқа бастайды. Айрықша күш иесі болып жетілген соң, ішкі ойы өзгереді. Табанына бір басса жоқ болатын мысықты "ұстазым" дегенді өзіне ар санап, көзін жоймаққа бекінеді. Дарақ талдың түбінде отырған ұстазының кезекті сабағына келген шәкірті:
– Құрметті ұстазым, бүгін қандай дәріс бересіз? – деп, сұрайды. Сонда ұстазы:
– Құрметті шәкіртім! Сіз, аса қайратты, айла-тәсілді мол игерген аң патшалығының билеушісі болып жетілдіңіз. Менің де алдыма қойған міндетім орындалды. Жасым келді. Мен барлық өнерім мен кәсібімді сізге үйретіп болдым, – депті.
Шәкірті:
– Сіз, шынымен барлық білетініңізді маған үйретіп болдыңыз ба? – деп, көзі шоқтай жанып, қуанып кетеді.
Ұстазы:
– Болдым, – десе, шәкірті:
– Онда өлдің, – деп, бар күшімен "ұстазын" қос уыстап отырған жеріне қазықтай қағып жібереді. Шаң бұрқ ете түседі. Сәлден соң қараса екі уысында топырақ ғана қалады. Мысық жоқ.
Аң-таң болған шәкірті жан-жағына қарап отырса, дарақтың биік бұтағында отырған "ұстазын" көріп:
– Ох, мынаны маған неге үйретпедің?! – деп, санын бір-ақ ұрады.
Сонда ұстазы:
– Бір үйге кірмесі бұрын, аброймен шығатын есігіңді сайлап қой, – деп, соңғы сабағын беріпті.
Содан бері сақтық жасап, түзге шыққан қиына дейін жолбарыс көріп қалмасын деп көміп жүреді екен жарықтық.
Сол, дана мысық - әр үйдің төрінде жүр. Қайратына сеніп опасыздық жасаған "шәкіртінің" тұқымы құрып кетті, – деп, нағашым Қуаныш Смағұлов айтқан әңгіме еді.
А.Алматов
